Historia metody OMT Kaltenborn-Evjenth Concept
Ortopedyczna Terapia Manualna Kaltenborna i Evjentha to metoda postępowania fizjoterapeutycznego opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów: Freddyego M. Kaltenborna oraz Olafa Evjentha. Przedstawili oni całościowy system badania i leczenia pacjentów z ortopedycznymi dysfunkcjami narządu ruchu zarejestrowany w urzędzie patentowym jako: OMT Kaltenborn – Evjenth Concept® (OMT - Orthopädische Manuelle Terapie)
Metoda została oparta na dorobku znanych ze swych publikacji lekarzy: dr. Jamesa Cyriaxa i dr. Jamesa Mennella z St. Thomas Hospital w Londynie oraz Alana Stoddarda - lekarza będącego jednocześnie nauczycielem osteopatii w British School of Osteopathy oraz w London College of Osteopathy w Londynie. Te trzy postacie wprowadziły terapię manualną do współczesnej medycyny dając impuls do rozwoju różnych systemów terapii manualnej: np. metoda Cyriaxa, metoda Maitlanda, metoda Kaltenborna i Evjentha.
Freddy Kaltenborn podobnie jak każdy początkujący fizjoterapeuta nie był zadowolony z efektów swojej pracy z pacjentami posiadającymi dolegliwości bólowe kręgosłupa. Jego pacjenci opowiadali czasem, iż w przeszłości uzyskali oni skuteczną poprawę stanu zdrowia korzystając z zabiegów wykonywanych przez osteopatów i chiropraktyków. Głównym miejscem szkoleniowym w Europie, które szkoliło fizjoterapeutów w tych dziedzinach był właśnie St. Thomas Hospital w Londynie. Zarówno James Mennell jak i James Cyriax na bazie tego szpitala i szkół przyszpitalnych współpracowali zarówno z chiropraktykami z USA jak i z nauczycielami londyńskich szkół osteopatii. Swoją wiedzę przekazywali oni później nie tylko lekarzom, ale również formującej się w tych czasach grupie zawodowej fizjoterapeutów. Swoich technik dr Mennell uczył fizjoterapeutów już od 1906 r.
Freddy Kaltenborn rozpoczął swoją edukację w terapii manualnej w 1950 roku. Jego nauczycielami byli zarówno James Mennell, James Cyriax jak i Alan Stoddard. W toku wielu lat współpracy spośród wielu technik badania i leczenia stosowanych we fizjoterapii, medycynie sportowej, medycynie ortopedycznej oraz osteopatii pomogli oni Kaltenbornowi wybrać takie, które najbardziej sprawdzały się w praktyce fizjoterapeutycznej. Na ich bazie Freddy Kaltenborn stworzył system kształcenia fizjoterapeutów nazywany od 1958 roku „Terapią Manualną wg Kaltenborna”. Kształcenie to odbywało się w ramach kursów podyplomowych. W tym samym czasie rozpoczęła się też współpraca z Olafem Evjenthem, który był jednym z uczestników takiego kursu. Efektem tej współpracy było opracowanie metody poszerzonej o nowe techniki badania i leczenia narządu ruchu, którą nazwano: „OMT Kaltenborn-Evjenth Concept”. Publicznie zaprezentowali oni swoją metodę w Kanadzie w 1972 roku. Dzięki postępowi w naukach medycznych oraz dzięki wiedzy i doświadczeniu wybitnych specjalistów z zakresu fizjoterapii metoda ta nieprzerwanie ulega doskonaleniu. Duży wpływ odegrali w niej dr Herman Kabat oraz fizjoterapeutki Margaret Knott oraz Doroty Voss, które rozwinęły metodę PNF, na zasadach której oparte zostały nasze techniki rozluźniania i reedukacji mięśni; Oddvar Holten, który rozwinął Medyczny Trening Terapeutyczny; Lasse Thue, który razem z Olafem Evjenthem rozwinął specjalne programy treningowe oraz sprzęt treningowy wykorzystywany w terapii pacjentów, Geoffrey Maitland z Australii, z którym Freddy odbył wiele dyskusji na temat obu koncepcji terapii manualnej. Na metodę Kaltenborna i Evjentha wpłynęło też wielu innych fizjoterapeutów, a pośród nich: S.V. Paris, R. McKenzie, M. Rocabado, O. Grimsby i B. Mulligan.
W 1973 roku Freddy Kaltenborn razem z Olafem Evjenthem, dr Cyriaxem, dr Hinsenem i dr Stoddardem utworzyli „Internationale Seminar fur Orthopaedische Manipulative Terapie” i w ramach tego Seminarium prezentowali swoją metodę w świecie. W 1974 roku Freddy Kaltenborn i Geoffrey Maitland wraz z wykształconymi przez siebie fizjoterapeutami założyli międzynarodowe stowarzyszenie terapeutów manualnych,które przyjęło nazwę „International Federation of Orthopaedic Manipulative Therapists” (IFOMT).
Federacja ta stała się później podgrupą „World Confederation of Physical Therapists” (WCPT), a więc organizacji nadzorującej szkolenie fizjoterapeutów na całym świecie. Standardy metody OMT Kaltenborna i Evjentha stały się podstawą do opracowania standardów IFOMT w kształceniu fizjoterapeutów w Ortopedycznej Terapii Manualnej. IFOMT zmieniła obecnie nazwę na IFOMPT (International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists). Ortopedyczna Terapia Manualna w wielu krajach stała się już wąską specjalizacją we fizjoterapii ukierunkowaną na badanie i leczenie układu stawowo-nerwowo-mięśniowego. Aby ujednolicić oraz utrzymywać ciągle odpowiednio wysoki, międzynarodowy poziom kształcenia grupa ekspertów z IFOMPT cały czas aktualizuje wspomniane standardy nauczania tej specjalizacji. kształcenia grupa ekspertów z IFOMPT cały czas aktualizuje wspomniane standardy nauczania tej specjalizacji. Zawierają one zarówno obowiązujący zakres materiału jak i ilość godzin potrzebną na jego realizację (około 1000 godzin szkolenia obejmujących między innymi kursy praktyczne, pracę z pacjentem pod nadzorem instruktora oraz przygotowanie pracy naukowej) . Aby kształcenie w Ortopedycznej Terapii Manualnej było uznane przez IFOMPT, muszą je prowadzić międzynarodowi nauczyciele posiadający już taką specjalizację. W Polsce specjalizacja ta oficjalnie nie istnieje, ponieważ brakowało odpowiedniej kadry instruktorskiej.
Freddy M. Kaltenborn przez wiele lat w różnych krajach świata prowadził nauczanie jako nauczyciel medycyny ortopedycznej, chiroterapii, osteopatii i ortopedycznej terapii manualnej. Jego książki stały się podręcznikami szkoleniowymi w wielu skandynawskich, zachodnioeuropejskich, australijskich oraz nowozelandzkich szkołach fizjoterapii. W języku polskim ukazały się jego dwa podręczniki w moim przekładzie: „Manualne mobilizacje stawów kończyn” oraz „Kręgosłup – badanie manualne i mobilizacja”. Freddy Kaltenborn precyzyjnie rozpracował sposób badania i leczenia stawów kończyn oraz kręgosłupa. Olaf Evjenth – współtwórca metody, również wieloletni nauczyciel ortopedycznej terapii manualnej – udoskonalił sposób badania i leczenia tkanek miękkich (okołostawowych), stworzył system testów lokalizujących objawy bólowe (książka w języku polskim: „Lokalizacja objawów w obrębie kręgosłupa i kończyn”) oraz udoskonalił techniki manipulacji kręgosłupa tak by były bezpieczne dla pacjentów. Jego książki opracowane we współpracy z Jernem Hambergiem: "Muscle Stretching in Manual Therapy. Volume 1. The Extremities", "Muscle Stretching in Manual Therapy. Volume 2. The Spinal Column and the T-M Joint", oraz "Autostretching” poświęcone są terapii mięśni. Wymienione książki są głównymi podręcznikami w kształceniu podstawowym z terapii manualnej (szkolenie MT).
Koncepcja Kaltenborna i Evjentha przeznaczona jest dla dyplomowanych fizjoterapeutów. Nauka w tej dziedzinie odbywa się w ramach szkoleń podyplomowych według ściśle określonego programu przygotowanego przez organizację Kaltenborn – Evjenth International. Szkolenia te wyposażają terapeutów w praktyczne umiejętności badania i leczenia manualnego kończyn, kręgosłupa oraz stawów skroniowo-żuchwowych.
